Pakiet fancyvrb (LaTeX)

Pakiet pozwala na formatowanie otoczenia verbatim, przykładowo można dodać numerowanie wierszy, zmienić stopień pisma (przydatne jak zawartość się nie mieści). Można też zdefiniować znak, który będzie rozpoznawany jako polecenie wewnątrz verbatim. To ostatnie przydaje się do formatowania fragmentów tekstu, np. złożenia kursywą lub w innym kolorze (przykład niżej)

\documentclass{article}
\usepackage{fancyvrb}
\DefineVerbatimEnvironment{SVerbatim}{Verbatim}%
{commandchars=\+\[\],numbers=left,numbersep=5pt,fontsize=\footnotesize}
%%
\DefineVerbatimEnvironment{XVerbatim}%
{Verbatim}{numbers=left,numbersep=5pt,fontsize=\small}
\begin{document}

\begin{SVerbatim}
aa [ ] \[ \] %% <-- znaki [ ] znikają magicznie
  bb [ ]
     ccc +textit[cccc Hop siup!]
\end{SVerbatim}

\begin{Verbatim}[commandchars=\@\[\]]
aa [ ] \[ \]
  bb [ ]
     ccc @textit[cccc Hop siup!]
\end{Verbatim}

Magiczne commandchars definiujące znaki rozpoczynające
polecenie można definiować także `indywidualnie':

\begin{XVerbatim}[commandchars=\@\[\]]
aa [ ] \[ \]
  bb [ ]
     ccc @textit[cccc Hop siup!]
\end{XVerbatim}

\end{document}

Polecenie zatem zaczyna się znakiem `+' a argument jest zawarty wewnątrz `[' oraz `]'. Tych znaków nie można używać wewnątrz Verbatim (por. przykład pierwszy, powyżej). W tej sytuacji ich deklaracja ,,globalna'' jest ryzykowana, bo może się zdarzyć, że będzie potrzeba wstawić ,,magiczny'' znak literalnie.